Bizi alıp sürükleyen profesyonel hayat “akışının” ve rutinlerin “zorunlu adımlarının” içinde, günler, aylar, yıllar birbiri ardına geçerken her şey yolundaymış gibi görünürken… Hiç durup düşündün mü? İşler yetişiyor, takvim doluyor, mesajlar cevaplanıyor, çaylar içiliyor. Ama gecenin sessiz bir anında, her şey durduğunda… İçinden belki de şu cümle geçiyor: Bütün bunlar bana mı ait, yoksa sadece […]
Hayat artık “çok kolay”, değil mi? Yorgunluk, modern insanın dilinden silinmiş bir kelime; sanki bir yük gibi sırtımızdan atılmış. Ama bu “zahmetsiz” yaşam bize gerçekten ne kazandırdı? Yorulmayı unuttuk, mücadeleyi, ter dökmeyi bir kenara bıraktık ve kendimizi ekran başında hayata dokunmadan yaşamaya teslim ettik. Tüm bu kolaylıklar bizi “mükemmel” bir şekilde rahata erdirdi; öyle ki,
Bir an durup düşünün: 2000 yıl önce insanlar zamanı nasıl yaşardı? Hayatın sade ritmi, bugünkü karmaşanın tam zıddıydı. Sabah güneşiyle başlayan günler, akşam yıldızlarının altında son bulurdu. Farklı bir dünyada, aynı zaman akıyordu. Ancak şimdi, bir saniye bile durmadan akıp giden bir çağdayız. Zaman, sanki modern insan için en büyük lüks haline geldi. Bugün, çevremizde
Zamanın Kıskacında Modern İnsan: İhtiyaçlar, Koşuşturma ve Hakikatin Peşinde Devamını Oku
Şirket başarısının görünmeyen mimarları kimdir? Adaletin terazisiyle şekillenen işveren-yönetici ilişkileri, bir işletmenin kaderini belirler. Peki ya bu terazide denge kaybolursa? İşverenin yetkinliği ile yöneticilerin karar alma süreçlerindeki uyum, yalnızca bir çalışma ortamı değil, sürdürülebilir bir başarı hikayesi yaratabilir mi? İşverenler ve şirket yöneticileri arasındaki ilişki, iş hayatımızda şirketlerin başarısını önemli ölçüde etkileyen konulardan birisi olmuştur.
Toplum olarak birbirimize nasıl hitap ettiğimiz, aslında derinlerde yatan sosyal statü farklarını ve güç dinamiklerini yansıtıyor olabilir mi? Birbirimize isimle mi, yoksa daha resmi ifadelerle mi sesleniyoruz? Bu hitap şekilleri gerçekten karşılıklı saygıyı mı ifade ediyor, yoksa sosyal statü farkını mı pekiştiriyor? İnsanların hangi niteliğinden dolayı “Sayın” diye anılmayı hak ettiğini hiç düşündünüz mü? Belki
Saygı mı, Statü Dayatması mı? Hitap Şekillerine ve Sessizlik Kültürüne Farklı Bir Bakış Devamını Oku
Yazıya değerli bir dostumun deyimiyle “Her daim fişe takılı” bir büyük şairin, her okuduğumda aynı güçte kalbime dokunan mısralarıyla başlamak istiyorum.Mısraların altındaki anlamları ararken, bugünün insanına, bizlere ne demek istiyor olabilir, üzerinde düşüneceğiz.Bu, Şeyh Galib’in “Hoşça bak zâtına kim zübde-i âlemsin senMerdüm-i dîde-i ekvân olan âdemsin sen” beyiti.Of ki ne of!“Hoşça bak zâtına kim zübde-i
Nasıl başlamalıyım bu yazıya? Zihnimdeki öfkeli kelimeler birbiriyle savaş halinde, bir türlü düzen tutmuyorlar. Düşüncelerim, göğsümdeki ateşi büyütürken, içimi sarmalayan bir acıya dönüştürüyor. Kalbim, patlamaya hazır bir volkan gibi sıkışmış durumda. Dudaklarımda, yönünü bilmeyen keskin kelimeler adeta birer bıçak gibi dans ediyor. Bu derin acıyı, bu tarifsiz haksızlığı nasıl ifade edebilirim? Hangi kelime bu trajediyi
Sürdürülebilirlik ve Sadakat: Bir Telefonun Hikâyesi ve İş Dünyasına Yansımaları Teknoloji çağında yaşıyoruz. Her yıl yeni modeller, daha hızlı işlemciler, daha büyük ekranlar, daha yüksek çözünürlüklü kameralar… Dünya, sürekli olarak bize bir sonraki “en iyi” cihazı sunmak için yarışıyor. Ancak bazen, bir antika gibi görünen eski bir cihaz, sadece bir teknolojik kalıntıdan fazlası olabilir. İşte
Gün batımının kızıllığı yaylanın üzerine serilirken, elimde fotoğraf makinesiyle etrafı kolaçan ediyordum. Yaylanın serin havasında, sessizliğin içinde bir hareket arayışındaydım. Küçük bir ağaç dalında, yalnız bir kuş dikkatimi çekti. Uzakta, ince bir dalın üzerinde hafifçe sallanıyordu. Kuşun tüyleri rüzgarla titriyor, gökyüzünün altın ve kırmızı tonları arasında bir siluet gibi duruyordu. Hemen deklanşöre basıp bu anı
